Αύριο το παιδί σου έχει τη γιορτή του. Ή τα γενέθλιά του. Θα έρθεις πάλι γεμάτη χαρά και κεράσματα στο σχολείο. Για τους συμμαθητές του. Οι δασκάλες θα ανοίξουν το κουτί με τα γλυκά. Τα παιδιά θα χαρούν.
Όχι όλα τα παιδιά όμως. Κάπου εκεί θα υπάρχει και ένας μαθητής που έχει αλλεργία και δεν μπορεί να φάει τα γλυκά που έφερες. Ο Γιάννης. Ή ο Δημήτρης. Ή ο Σπύρος. Δεν έχει σημασία το όνομα.
Σημασία έχει το παιδί.
Κάθεται απομονωμένο ενώ άλλα παιδιά ορμάνε στο κουτί. Δεν είναι η πρώτη φορά που δεν το υπολογίζουν. Δεν υπολογίζουν πώς νιώθει όταν βλέπει τα άλλα παιδιά να παίρνουν κεράσματα που για εκείνον μπορεί να σημαίνουν επίσκεψη στα επείγοντα. Δεν υπολογίζουν πόσο πολύ θα ήθελε να είχε κάτι άλλο σ’ εκείνο το κουτί.
Στην άλλη άκρη της τάξης είναι μια συμμαθήτρια του παιδιού σου. Κι αυτή δεν μπορεί να πλησιάσει το κουτί με τα γλυκά. Έχει διαβήτη. Ή κοιλιοκάκη. Ή γαστρεντερικά προβλήματα. Ή μεταβολικό νόσημα. Ή δυσανεξία σε κάποια τροφή. Ή αυτοάνοσο. Δεν έχει σημασία ποιο.
Σημασία έχει το παιδί.
Και κάπου εδώ ίσως ήρθε επιτέλους η στιγμή για μια παύση.
Αν…
…αύριο ερχόσουν γεμάτη χαρά και κεράσματα στο σχολείο. Για τους συμμαθητές του παιδιού σου. Οι δασκάλες ανοίγουν το κουτί με τα κεράσματα. Τα παιδιά χαίρονται. Όλα τα παιδιά. Κάπου εκεί υπάρχει και ένας μαθητής. Ο Γιάννης. Ή ο Δημήτρης. Ή ο Σπύρος. Δεν έχει σημασία το όνομα.
Σημασία έχει ότι το παιδί μπορεί να πάρει το δωράκι του από το κουτί και να χαρεί όπως οι συμμαθητές του. Ένα μικρό παιχνιδάκι, σφραγιδούλες, σαπουνόφουσκες, είδη ζωγραφικής, μπαλόνια.
Σημασία έχει το παιδί που δεν το ξεχάσανε. Εκείνη τη στιγμή μη τη χάσεις. Εκείνη τη στιγμή να κοιτάξεις το πρόσωπό του.
Πάνω στη χαρά μας ξεχνάμε τους ανθρώπους. Ξεχνάμε το παιδί. Τα παιδιά.
Αν, όμως, αύριο είναι διαφορετικά;
Αν αύριο δεν ξεχάσεις;
Σχόλια