Με τα ποσοστά παιδικής σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης να αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο, είναι απαραίτητο να βεβαιωθούμε, ότι το παιδί μας γνωρίζει πολύ καλά όχι μόνο πώς να αποφεύγει τις χειρονομίες που μπορεί να το κάνουν να νιώσει άσχημα, αλλά και τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση που κάποιος (ενήλικας ή μη) γίνει τόσο πιεστικός, ώστε να τον φέρει σε δύσκολη θέση.
Σκεφτείτε πως περίπου ένα στα πέντε παιδιά πέφτει θύμα σεξουαλικής βίας, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής κακοποίησης. Η πρόληψη και η προστασία των παιδιών είναι καθαρά ευθύνη των ενηλίκων και των φροντιστών τους. Οι ειδικοί λένε ότι μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά για αυτό το θέμα από την ηλικία περίπου των 2 με 2,5 ετών. Ή συζήτηση θα πρέπει να γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα με απλά και κατανοητά για το παιδί λόγια, αντίστοιχα με την ηλικία του.
Βεβαιωθείτε, λοιπόν, πως το παιδί σας γνωρίζει τους 10 παρακάτω κανόνες:
10 βασικοί Κανόνες Ασφαλείας για το παιδικό σώμα
1. Μαθαίνουμε στα παιδιά την σωστή ονομασία για τα μέλη του σώματος τους. (δεν δίνουμε χαριτωμένες ονομασίες)
2. Εξηγούμε ότι τα απόκρυφα μέρη του σώματος είναι αυτά που καλύπτουν τα εσώρουχα και το μαγιό. (συμπεριλαμβανομένου και του στόματος)
3. Εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας ότι κανείς δεν μπορεί να ακουμπήσει τα ιδιωτικά μέρη του σώματος τους. Το σώμα μας είναι δικό μας.
4. Εξηγούμε ότι δεν πρέπει ούτε εμείς να ακουμπάμε τα απόκρυφα μέρη του σώματος ενός άλλου παιδιού ή ενήλικα! Όποιος και αν είναι αυτός που θα τους το ζητήσει, με οποιοδήποτε αντάλλαγμα.
5. Συζητάμε για τα «Πρώτα Προειδοποιητικά Σημάδια» (ΠΠΣ). Πχ γρήγοροι παλμοί που σε κάνουν να ιδρώνεις, ταχυπαλμίες, κόμπος στο στομάχι κτλ. Πάντα δρούμε όταν αντιλαμβανόμαστε τα ΠΠΣ!
6. Τα προτρέπουμε να φωνάξουν δυνατά «Σταμάτα!» ή «Όχι!» (
7. Ενημερώνουμε ότι πρέπει να πουν πάντα σε κάποιον ενήλικο που εμπιστεύονται (από το δίκτυο ασφαλείας) αν:
α) κάποιος ακούμπησε τα απόκρυφα μέρη του σώματος τους
β) κάποιος τους ακούμπησε με τρόπο που τους έκανε να νιώσουν άβολα
γ) όταν έχουν τα συμπτώματα του ΠΠΣ
8. Πρέπει να γνωρίζουν ότι αν στην αρχή το πουν κάπου και δεν τους δώσουν σημασία ή δεν τους πιστέψουν, δεν πρέπει να σταματήσουν να το λένε μέχρι να βρουν ανταπόκριση.
9. Να γίνει κανόνας του σπιτιού και της οικογένειας ότι δεν κρατάμε ποτέ μυστικά που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα ή άσχημα!Κρατάμε μόνο χαρούμενα μυστικά για κάποια έκπληξη. (και αυτό επειδή οι εκπλήξεις είναι κάτι που κρατάμε μυστικό προσωρινά, σε αντίθεση με κάποιο πονηρό μυστικό που πρέπει να κρατηθεί για πολύ μεγάλο διάστημα)
10. Δεν ξεχνάμε να θυμίζουμε στα παιδιά μας ότι πρέπει να είμαστε πάντα δυνατοί, γενναίοι και ΠΑΝΤΑ να μιλάμε για ότι μας συμβαίνει.
Καπιώτου Αναστασία, Λογοθεραπεύτρια
Επιστημονικά υπεύθυνη κέντρων Ενσυναίσθηση
Σχόλια