TEACCH
H μέθοδος TEACCH αναπτύχθηκε το 1970 από τον Εric Schopler, απευθύνεται στα άτομα με αυτισμό και στοχεύει στην δημιουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων ικανών να προσαρμοστούν στις ιδιαίτερες ανάγκες τους.
Οι κύριες προτεραιότητές του περιλαμβάνουν :
- την επικέντρωση στην ατομική διαφοροποίηση
- την κατανόηση του αυτισμού
- την συνεχή αξιολόγηση
- την διαρκή προσαρμογή ανάλογα με τις ανάγκες του παιδιού και
- την ανάπτυξη μιας ευέλικτης στρατηγικής παρέμβασης, βασισμένης στις υπάρχουσες δεξιότητες και ενδιαφέροντα.
Θεμέλιο λίθο της προσέγγισης αποτελεί η έννοια της δόμησης.
Η οργάνωση του φυσικού περιβάλλοντος, η ανάπτυξη ημερήσιων προγραμμάτων και συστημάτων εργασίας καθώς και η οπτική αποσαφήνιση των προσδοκιών, συμβάλλουν αποτελεσματικά στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και στην χρήση αυτών ανεξάρτητα από την προτροπή και την καθοδήγηση του ενήλικα.
Θεμέλιο λίθο της προσέγγισης αποτελεί η έννοια της δόμησης. Η οργάνωση του φυσικού περιβάλλοντος, η ανάπτυξη ημερήσιων προγραμμάτων και συστημάτων εργασίας καθώς και η οπτική αποσαφήνιση των προσδοκιών, συμβάλλουν αποτελεσματικά στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και στην χρήση αυτών ανεξάρτητα από την προτροπή και την καθοδήγηση του ενήλικα.
Αναφορικά με την βελτίωση της επικοινωνίας, η προσέγγιση TEACCH λαμβάνει κατ’ αρχήν υπόψη τα κεντρικά προβλήματα των ατόμων με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος σχετικά με τη γλωσσική ανάπτυξη, την κοινωνική κατανόηση (Θεωρία της Νόησης), την αυθόρμητη αλληλεπίδραση και την συνδυασμένη προσοχή.
Στόχος της μεθόδου είναι να βοηθήσει τα άτομα να καταλάβουν τη δύναμη της επικοινωνίας και έπειτα να μάθουν να επικοινωνούν ανεξάρτητα, αυθόρμητα, λειτουργικά και σε διαφορετικά περιβάλλοντα και καταστάσεις.
Τα μέσα που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν κυρίως χειρονομίες, αντικείμενα, εικόνες, σήματα, νοηματική γλώσσα και λέξεις (ανάλογα με το επίπεδο ικανοτήτων του παιδιού).
Αξίζει επίσης ν’ αναφερθούν και τα βασικά συστατικά στοιχεία του εκπαιδευτικού προγράμματος TEACCH:
AΔόμηση και οργάνωση φυσικού περιβάλλοντος. Η χωροταξική διαμόρφωση της αίθουσας γίνεται με βάση τις δραστηριότητες που πραγματοποιούνται σε κάθε χώρο και βοηθά το παιδί να κατανοήσει το περιβάλλον του. Με αυτόν τον τρόπο η μετάβαση από τον ένα χώρο στον άλλο γίνεται χωρίς άγχος, την στιγμή που κάθε αλλαγή έχει νόημα και είναι προβλέψιμη.
ΒΑτομικό ημερήσιο πρόγραμμα. Το περιεχόμενο του προγράμματος ποικίλει ανάλογα με το επίπεδο λειτουργικότητας και μπορούν να χρησιμοποιηθούν πραγματικά ή συμβολικά αντικείμενα, φωτογραφίες, εικόνες, σκίτσα, σχήματα ή και λέξεις. Τα οπτικά σήματα που σηματοδοτούν τις δραστηριότητες του παιδιού μέσα στη μέρα, το βοηθούν να συγκεκριμενοποιήσει την έννοια του χρόνου και να ελέγξει το ‘απρόβλεπτο’.
ΓΣύστημα ατομικής εργασίας. Πρόκειται για την οπτική αποσαφήνιση του τι αναμένεται από το παιδί να κάνει, από πόσες δραστηριότητες αποτελείται, πότε θα ξέρει ότι τελείωσε και τι ακολουθεί μετά. Η οργάνωσή του εξαρτάται και πάλι από τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά του. Το σύστημα εργασίας λειτουργεί από τα αριστερά προς τα δεξιά -όπου τοποθετεί την ολοκληρωμένη δραστηριότητα- και προάγει την ανεξάρτητη λειτουργία του παιδιού.
Ένα σημαντικό πλεονέκτημα της μεθόδου αποτελεί η συνεχής συμμετοχή των γονέων, ως συνεκπαιδευτές, καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος. Οι γονείς συνεργάζονται με τους εκπαιδευτές του παιδιού τους τόσο αναφορικά με την επιλογή του εκπαιδευτικού του προγράμματος, όσο και με την εφαρμογή του.
Σχετική παραπομπή: www.teacch.com
