Βλέπω τη λέξη «ζήλια» να ακούγεται πολύ συχνά σε σχέση με τα παιδιά που μόλις απέκτησαν αδερφάκι .
Συχνά περιγράφονται ως άτακτα ή δύσκολα, επειδή ζηλεύουν.
Μπείτε σε οποιαδήποτε διαδικτυακή ομάδα συζήτησης και αναζητήστε έναν γονέα που ζητάει συμβουλές για το πώς να χειριστεί την περίπλοκη συμπεριφορά από το μεγαλύτερο ηλικιακά παιδί του και εγγυώμαι ότι μέσα στις πρώτες απαντήσεις κάποιος θα δώσει συμβουλές λέγοντας κάτι τύπου “απλά ζηλεύει, δεν πρέπει να του δίνεις προσοχή όταν ενεργεί έτσι, να το αγνοείς εντελώς και θα σταματήσει να το κάνει ».
Αυτή η συμβουλή δεν θα μπορούσε να είναι πιο λάθος.
Βλέπετε, η ζήλια είναι εντελώς λανθασμένη λέξη που χρησιμοποιείται σε αυτό το σενάριο. Μια πολύ καλύτερη λέξη για χρήση είναι η θλίψη. Η θλίψη είναι μια πολύ πιο ξεκάθαρη περιγραφή των μεγάλων συναισθημάτων που βιώνει το πρωτότοκο και βοηθά τους γονείς να κατανοήσουν πολλά περισσότερα.
Η ζήλια μας κάνει να πιστεύουμε ότι το πρωτότοκο επιλέγει να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο.
Ονοματίζοντάς το ως ζήλια βάζει τους γονείς ενάντια στο παιδί.
Η λέξη θλίψη βοηθά τους γονείς να συνεργαστούν με το παιδί τους για να λύσουν το πρόβλημα.
Τι θρηνούν;
Την στενή σχέση ένας- προς -έναν που είχαν με τους γονείς τους πριν φτάσει το μωρό.
Τη παλιά τους ρουτίνα.
Τη διαθεσιμότητα των γονέων τους να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους σχεδόν αμέσως.
Τη θέση τους ως το μωρό στην οικογένεια.
Τα χέρια των γονιών τους που ήταν πάντα εκεί για να τα κρατήσουν – αυτά και μόνο αυτά.
Η γνώση ότι ήταν το μοναδικό πρόσωπο που δεχόταν την αγάπη των γονέων τους.
Η θλίψη περιγράφει αυτές τις απώλειες και την τεράστια προσαρμογή που πρέπει να περάσει το πρωτότοκο πολύ πιο αποτελεσματικά από τη ζήλια.
Φυσικά, η θλίψη εξασθενεί φυσικά με το χρόνο (όταν έχει αρχικά τιμηθεί με τον χώρο που της αξίζει). Αντικαθίσταται με νέες αναμνήσεις, σχέσεις, χαρά και αγάπη.
Οι δύσκολες αναμνήσεις ξεθωριάζουν σε πολύτιμες που μας κάνουν να χαμογελάμε … και έτσι, η θλίψη που θα νιώσει το πρωτότοκο θα εξασθενίσει καθώς αναπτύσσεται μια νέα σχέση με το αδελφάκι του.
Μέχρι τότε, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε ως γονείς είναι να τιμήσουμε τη θλίψη τους, να συναισθανθούμε τα συναισθήματά τους και να τα στηρίξουμε μέσα από αυτήν την τεράστια μετάβαση με υπομονή και αγάπη.
Πηγή :
Sarah Ockwell-Smith
Μετάφραση : Διαπροσωπικές Σχέσεις ευχαριστούμε 
Εικόνα : Laurent Simon
Σχόλια