21/03 Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού

Στα Γρεβενά δεν είχαν στείλει τα παιδιά τους σχολείο επειδή θα πήγαιναν το απόγευμα προσφυγόπουλα. Στη Σάμο, οι μαθητές επέστρεψαν μόλις σήμερα στο σχολείο μετά από αποχή δύο εβδομάδων για τον ίδιο λόγο. Στα Βίλια μαζεύονται κάτω από ξενοδοχείο που φιλοξενούνται πρόσφυγες και πετάνε πέτρες. Κι όταν αυτό δεν είναι αρκετό, η ηδονή του φόβου που προκαλούν στους άλλους δεν φτάνει, μπουκάρουν μέσα, πετάνε μολότοφ, βρίζουν ανήλικες προσφυγοπούλες και τις κλωτσάνε στο κεφάλι. Στην Κόνιτσα ασυνόδευτοι πρόσφυγες παίζουν μπάσκετ, πλησιάζουν κουκουλοφόροι μαυροντυμένοι, βγάζουν ρόπαλα τους χτυπούν. Πάμε λίγο πιο μακριά; Στη Νέα Ζηλανδία φασίστας μπαίνει σε τζαμί σκοτώνει μουσουλμάνους, 49 άτομα. Πυροβολεί δυο φορές τον καθένα για να είναι σίγουρος πως δεν θα γλιτώσει κανείς. Το μικρότερο θύμα του ένας τρίχρονος. Μαύρος. Στην Ιταλία, ο Σαλβίνι προχώρησε στην κατάσχεση του διασωστικού πλοίου Mare Jonio. Ζητήθηκε η σύλληψη του πληρώματος. Το πλοίο είχε μόλις διασώσει 49 πρόσφυγες που επέβαιναν σε φουσκωτό.
Τι συμβαίνει; Θα σου πω τι συμβαίνει. Ο φασισμός συμβαίνει. Αυτό συμβαίνει. Η εμμονή να δουν τον πρόσφυγα να υποφέρει. Αυτό συμβαίνει. Θέλουν τον πρόσφυγα νεκρό. Αυτό συμβαίνει. Ο φασισμός συμβαίνει. Αυτό συμβαίνει. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Ο φασισμός…

 

(Της είπαν να χαμογελάσει στο φακό. Και τούτο το παιδί πολέμου χαμογέλασε. Αυτό το παιδί το θέλουν να πεθάνει. Αυτό το παιδί οι φασίστες το θέλουν νεκρό! Όχι! Δεν θα τους περάσει!Ο φασισμός δεν θα περάσει. Φτάνει! Ποτέ ξανά!)

Της Γιάννας Κούκα

Αν είχε ζήσει, τώρα θα πήγαινε σχολείο. Στη Σάμο ας πούμε. Και δεν θα τον άφηναν. Μπορεί και να ‘παιζε στην αυλή. Στην Κόνιτσα ας πούμε. Και να τον κυνηγούσαν με τα ρόπαλα. Μπορεί και να κοιμόταν με τη μαμά του στο ξενοδοχείο. Στα Βίλια ας πούμε. Και να ξυπνούσε κλαίγοντας, από τις πέτρες και τα ουρλιαχτά.
Νεκρά, μουσκεμένα, παγωμένα, συγκινούσαν τους πάντες. Τωρα ούτε κι αυτό. Γιατί ακόμα πνίγονται, αλλά περνάνε στις “υπόλοιπες” ειδήσεις. Ζωντανά δεν τα θέλουνε ούτε ζωγραφιστά. Τα ταλαιπωρημένα παιδάκια με τα μεγάλα μάτια.
Δεν ανήκω στην ίδια πατρίδα μ’ αυτούς…
Της Ευγενίας Λουπάκη

Σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *


The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.

To Top
error: Το περιεχόμενο προστατεύεται !!